Zilver spikkelt licht op groene bladerzee
accentueert subtiel, het waaien de golven
het miniemste blad onder zwierig spel bedolven
opgeheven kroon, majesteit ingetogen verblijdt
geeft versmelting, droefenis en dankbaarheid
in dansen vlagen raakt licht lucht huis vergeten
knarsend tandwiel van malen en leegte, staren
omvat samen opgaan uit bodemloos ervaren
lustig licht sprenkelt, bespeelt intens opwelling
spreekt kalm ontroerd vrijheid geweten kwelling
ondenkbaar tart aarde onuitsprekelijk heimwee
Solitair: | Woensdag, augustus 09, 2017 20:12 |
Ik kom jouw mooi schrijven even graag te lezen en jou bedanken voor jouw altijd aardige reacties September. Groetje, | |
september: | Woensdag, augustus 09, 2017 11:53 |
Hartelijk bedankt voor de fijne reacties en respons. Liefs |
|
Extaser: | Maandag, augustus 07, 2017 22:22 |
Beeldend geschreven, positief verwarrend gezien de associaties en emoties die het oproept. Intrigerende stijl! | |
christina: | Zondag, augustus 06, 2017 21:42 |
en dan zijn er ineens woorden gegeven door de golven die een prachtig gedicht vormen xxx |
|
september: | Zondag, augustus 06, 2017 21:24 |
Dank voor de fijne reacties@ en Claire, het gaat goed. Niet al het schrijven is autobiografisch. Dank voor de interesse. | |
claire vanfleteren: | Zondag, augustus 06, 2017 19:16 |
Hallo wie we daar hebben, hoe gaat het. Volgens uw schrijven niet te best. Laat je niet kennen en vecht terug. | |
Anneke Bakker: | Zondag, augustus 06, 2017 08:21 |
Het heimwee tart hier en moet een kwelling zijn September, diep bedolven ergens in die bladerzee ligt het geheim van dit onuitsprekelijk mooie gedicht. Een parel uit je collectie. Lieve groet en mooie zondag. Anneke |
|
Janny Scheybeler de Jonge: | Zondag, augustus 06, 2017 02:15 |
ja,wat kan ik nog zeggen? | |
EXPLICIT: | Zondag, augustus 06, 2017 01:14 |
Wauw, dit raakt zo hard...! | |
Auteur: september | ||
Gecontroleerd door: september | ||
Gepubliceerd op: 06 augustus 2017 | ||
Thema's: |