Diamantduiken
Door zijn hersenpan hoorde hij nog lang
weerklinken, als Sireen-gezang,
luid gegalm in zijn oren:
er viel niets meer te horen.
Koepels van zilver, schoten hem voorbij
verdwaald in onbewogen woestenij,
vereeuwigd in een futiel pogen:
smachtend buiten zijn vermogen.
Alle schoonheid die hij achterlaat,
de wereld, die opslag vergaat.
Het mocht hem niet bekoren:
het achtereind van voren.
In de ban van het gulden duivelskind,
het vals fonkelen, dat de ziel verblindt.
Er kwam enkel licht van boven:
een licht dat snel zou doven.
weerklinken, als Sireen-gezang,
luid gegalm in zijn oren:
er viel niets meer te horen.
Koepels van zilver, schoten hem voorbij
verdwaald in onbewogen woestenij,
vereeuwigd in een futiel pogen:
smachtend buiten zijn vermogen.
Alle schoonheid die hij achterlaat,
de wereld, die opslag vergaat.
Het mocht hem niet bekoren:
het achtereind van voren.
In de ban van het gulden duivelskind,
het vals fonkelen, dat de ziel verblindt.
Er kwam enkel licht van boven:
een licht dat snel zou doven.
Reacties op dit gedicht
| Dreaming Star : | Maandag, augustus 07, 2017 10:41 |
| Schitterend. Het klinkt als een spannend avontuur uit een stripboek of een film. X. | |
| EXPLICIT: | Zondag, augustus 06, 2017 23:45 |
| Sterk geschreven! | |
| claire vanfleteren: | Zondag, augustus 06, 2017 19:17 |
| Hier moet ik even over nadenken, want het gedicht kan alle kanten uit, zowel in schoonheid, dan in aftakeling van iets door iets! | |
| september: | Zondag, augustus 06, 2017 14:24 |
| Goed geschreven. Het leest vloeiend en mysterieus. Liefs | |
Over dit gedicht
| Auteur: Extaser | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 06 augustus 2017 | ||
| Thema's: | ||