In windstille woorden
in windstille woorden
we wolkten
in eigen gedachten
vulden de hemel met leven
dachten elkaar
op een bijzondere manier
liefde en zorg te geven
zeilden in wit
langzaam verwaaiend
een voorzichtige koers
maar het blauw
werd niet helder
de zon bleef omfloerst
daar spookten in
donkere randjes de scherpe
tandjes van onverwerkt verdriet
in windstille woorden
die we nog steeds hoorden
huilde ons immens verlies
wil melker
06/08/2017
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Dinsdag, augustus 08, 2017 10:57 |
| het eens zonnig vonkend hemelweegs dalend begeesterd talend begaan met mij gehoorde woord verstaan heeft een misschien wel winters windstille wolk van node om te bevolken, een wacht tot de dag rijp wordt geacht om eindelijk ontkiemd open te komen, zo licht van aangezicht. mocht het maar zo zijn, Wil, groetje, Hans |
|
| EXPLICIT: | Zondag, augustus 06, 2017 23:56 |
| Het zou een portret van het leven kunnen zijn, zelfs een ruwe schets zou raken. | |
| claire vanfleteren: | Zondag, augustus 06, 2017 19:22 |
| Ja Wil, het is altijd moeilijk een zee te bevaren, als er gevaar op de loer ligt, maar jij bent de rots in de branding en slaat de golven aan diggelen! | |
| teun hoek: | Zondag, augustus 06, 2017 15:16 |
| verlies , vooral van een geliefde is zwaar . sterkte h gr th |
|
| september: | Zondag, augustus 06, 2017 15:04 |
| Heel heel mooi Wil. Verstilling komt bij het lezen van dit mooi gevoelsmatige gedicht. Verdriet is heel moeilijk te delen. Ik vind het prachtig geschreven en het raakt me. Liefs en nog een mooie windstille zondag gewenst. | |
| Anneke Bakker: | Zondag, augustus 06, 2017 08:16 |
| De lucht is stralend blauw, daarin lees ik stil en ontroert het onverwerkte verdriet, neergeschreven in dit voelbaar droef-mooie gedicht Wil. Het is zondag en windstil. Wens je veel sterkte toe. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 06 augustus 2017 | ||
| Thema's: | ||