deze druppels twinkelen zacht, vallen
omfloerst vanuit een roomgrijs niets

uit evenwijdige ruimte zonder voor- of
achterkant; dit is niet de tijd voor een besluit

het liefste valgewicht zoekt hemelloze aarde,
omarming zonder lichaam, dit is een blad-

verliezend bos, geen tuin van eeuwigdurende
lente, het glas dat mij doorziet is hard

en doorzichtig, als een kort moment tussen
gesloten wolken die altijd onderweg zijn

het is nog te helder voor schemer, deze
plek heet afstand, onthou de geur van zee

en versgemaaid gras, drink de nevel,
adem naar een behouden thuiskomst