maxima
Maxima verliest haar vader
voor elk meisje
een groot verdriet
maar hoor je daar de bobo over
nee daarover hoor je ze niet.
Ze hebben het over 45 jaar geleden
toen de man in de landbouw zat
en z,n gezin wilde onderhouden
en wie weet
liep hij uit de pas.
Maar nu zoveel jaren later
een goed vader geweest voor z.n gezin
laten we Maxima laten rouwen
en boboos
steek je neus niet overal in
voor elk meisje
een groot verdriet
maar hoor je daar de bobo over
nee daarover hoor je ze niet.
Ze hebben het over 45 jaar geleden
toen de man in de landbouw zat
en z,n gezin wilde onderhouden
en wie weet
liep hij uit de pas.
Maar nu zoveel jaren later
een goed vader geweest voor z.n gezin
laten we Maxima laten rouwen
en boboos
steek je neus niet overal in
Reacties op dit gedicht
| september: | Donderdag, augustus 10, 2017 15:25 |
| Goed gezegd en geschreven Janny. Verlies blijft verlies en gaat ons niet aan behalve medeleven. Liefs | |
| Anneke Bakker: | Donderdag, augustus 10, 2017 15:12 |
| We nemen het op voor Maxima natuurlijk, dat iedereen z'n eigen straatje maar schoonveegt hé. Lieve groet Janny. Anneke |
|
| teun hoek: | Donderdag, augustus 10, 2017 12:30 |
| altijd moet oud zeer de boventoon voeren, het lijkt een ziekte , helaas. wij leven met Maxima mee. th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Janny Scheybeler de Jonge |  
|
|
| Gecontroleerd door: Janny Scheybeler de Jonge | ||
| Gepubliceerd op: 10 augustus 2017 | ||
| Thema's: | ||