Kristalglans
Onderwijl denken, woorden
verdwalen in geruisloze ether
verschuift, worden weggenomen
waadt zij 't diepdonker water
belichten intense manestralen
marmeren welving, naakte rug
landkaart van een godin, nimf
zeemeermin, uitbundig rossig
dwepen lange lokken, vlug
welkom over natte schouder
kristalglans bekeek ademloos
verlangen paradijs van dromen
komt ze noden niet weghalen
spoelt rond zachtkoel teder
licht dat in haar ogen schijnt
vleit natuur tegen puntige rotsen
tot ze raadselachtig stil verdwijnt
Reacties op dit gedicht
| Stroejaro: | Zondag, augustus 13, 2017 19:28 |
| Weer super verwoord, bijzonder mooi. | |
| september: | Zondag, augustus 13, 2017 11:54 |
| Hartelijk bedankt voor de fijne reacties en respons. Liefs en een mooie zondag gewenst. |
|
| Willem B. Tijssen: | Donderdag, augustus 10, 2017 23:02 |
| De mystiek tot grote hoogte verwoordt. | |
| teun hoek: | Donderdag, augustus 10, 2017 17:45 |
| mystiek in volmaaktheid. th | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Donderdag, augustus 10, 2017 16:42 |
| schitterend! | |
| Anneke Bakker: | Donderdag, augustus 10, 2017 15:08 |
| Bewondering voor dit mooie gedicht September, woorden als op een mystieke landkaart samengesteld omgeven door kristalglans. Fijne middag gewenst met liefs. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: september |  
|
|
| Gecontroleerd door: september | ||
| Gepubliceerd op: 10 augustus 2017 | ||
| Thema's: | ||