Hou op, hou op, hou op
Wat heb ik nog te geven
Met alles wat er is kan ik niet leven
Ik wil opgeven
Niet meer dit leven
Ik Ben kapot
Mijn hoofd zit vol, en ook heel leeg
Mijn geheugen is een zeef
Ik kan echt niet meer
Het doet pijn
Pijn om hier nog te zijn
Mensen die tegen mij praten
Het valt niet te redden of uit te praten
Ik Ben al langzaam aan het gaan
Want ik kan het niet meer aan
Ik Ben zo op en heb zoveel pijn
Laat mij hier alsjeblieft niet meer zijn
Het lukt niet meer
Langzaam Ben ik aan het opgeven
Ik zal de eetstoornis alles geven
Ik heb niet meer de kracht tegen in te gaan
Ik kan dit leven niet meer aan
Hou op, hou op, hou op
Alles kapot te maken
Met alles wat er is kan ik niet leven
Ik wil opgeven
Niet meer dit leven
Ik Ben kapot
Mijn hoofd zit vol, en ook heel leeg
Mijn geheugen is een zeef
Ik kan echt niet meer
Het doet pijn
Pijn om hier nog te zijn
Mensen die tegen mij praten
Het valt niet te redden of uit te praten
Ik Ben al langzaam aan het gaan
Want ik kan het niet meer aan
Ik Ben zo op en heb zoveel pijn
Laat mij hier alsjeblieft niet meer zijn
Het lukt niet meer
Langzaam Ben ik aan het opgeven
Ik zal de eetstoornis alles geven
Ik heb niet meer de kracht tegen in te gaan
Ik kan dit leven niet meer aan
Hou op, hou op, hou op
Alles kapot te maken
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Donderdag, augustus 10, 2017 19:08 |
| toch spreek je nog van je leven geven; wat zou je bestaan waar maken? wanneer was dat er jouw 'zie daar'? groetje, hans |
|
| teun hoek: | Donderdag, augustus 10, 2017 17:49 |
| wens je een betere weg. th | |
Over dit gedicht
| Auteur: Lunia | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 10 augustus 2017 | ||
| Thema's: | ||