Behoedzaam
behoedzaam
hij had zijn handen
donker gevlekt
vingers op een hoopje
vervormd en krom
voor zich op tafel gelegd
maar een leven lang
uitstralende pijn
kreeg hem niet klein
hij heeft alles benut
om zichzelf te kunnen zijn
zijn stem klinkt zacht
woorden onderhandelbaar
in zijn aanwezige lach
lichte ogen kijken
met verlies van kracht
nog tast hij
behoedzaam naar de
wereld om zich heen
die langzaam uit zijn
vingers is gegleden
voelt zich onbestendig
en moederziel alleen
want alle dierbare
herinneringen lijken te
verdwijnen een voor een
wil melker
11/08/2017
Reacties op dit gedicht
| Jadzia: | Zondag, september 10, 2017 15:29 |
| Wauw. Een krachtig mens moet zich uiteindelijk overgeven.. maar behoud de flikkering en humor van het eindigende leven... Mooi! Met respect gelezen. Warme groet Jadzia |
|
| teun hoek: | Vrijdag, augustus 11, 2017 11:43 |
| als uitgaande kaars aan het einde van het leven. flikkerend....maar toch. th |
|
| dafeskelos: | Vrijdag, augustus 11, 2017 11:18 |
| heel treffend omschreven! | |
| M-Rose: | Vrijdag, augustus 11, 2017 10:00 |
| la mer qui vagabonde | |
| Anneke Bakker: | Vrijdag, augustus 11, 2017 08:53 |
| In gedachten zie ik beelden van vervormde reumahanden voor me, die langzaam de kracht verliezen om de mooiste herinneringen nog te omarmen. Rakend en pijnlijk-mooi verwoordt Wil. Zonnige groet en fijne dag. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 11 augustus 2017 | ||
| Thema's: | ||