overvolle steden en stranden
aan het water, op parkwegen
in onfrisse tuinen van voorsteden
ruwe, vergeetachtige poëzie
ik dwaal zoals dat kan gebeuren
als er wordt gedicht
tussen twee oogknipperen door, heet
gegoten bloemen van ijzer
waaraan ik mij verwond
zoeken geen echt leven
het gedrang omarmt mij
de lijdende wereld wenkt
met duizend overtollige handen
sunset 11-08-2017
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: ana (stacia) | ||
| Gepubliceerd op: 11 augustus 2017 | ||
| Thema's: | ||