ALS OOIT,
Als ooit, voor mij,
De zon niet opkomt,
De nacht voorbij,
Mijn mond verstomt,
Heb ik dan, vraag ik mij af,
Wel zo dikwijls als voldoende,
Dat waarmee ik je omgaf,
Steeds herhaald en overdoende,
En zo volbracht dat jij,
Ook als ik er niet meer ben,
Nog elke dag voelt van mij,
Dat ik jou zo graag verwen.
De zon niet opkomt,
De nacht voorbij,
Mijn mond verstomt,
Heb ik dan, vraag ik mij af,
Wel zo dikwijls als voldoende,
Dat waarmee ik je omgaf,
Steeds herhaald en overdoende,
En zo volbracht dat jij,
Ook als ik er niet meer ben,
Nog elke dag voelt van mij,
Dat ik jou zo graag verwen.
Reacties op dit gedicht
| Aquarel: | Zaterdag, augustus 12, 2017 19:52 |
| Heel mooi! Liefs, Aquarel |
|
| dafeskelos: | Zaterdag, augustus 12, 2017 10:56 |
| Bedankt voor de fijne reacties! | |
| Clarice: | Vrijdag, augustus 11, 2017 22:57 |
| Een mooi gedicht dat raakt. Gts, Clarice | |
| teun hoek: | Vrijdag, augustus 11, 2017 17:00 |
| die herinnering blijft en is onvervangbaar. th | |
Over dit gedicht
| Auteur: dafeskelos | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 11 augustus 2017 | ||
| Thema's: | ||