Rust
Daar is het dan eindelijk
De rust die ik al zo lang zoek
Nu kan ik mijn gedachten op orde brengen
En moet ik leren open te zijn; als een boek
Maar wat is dit zwaar
Ik blijf maar denken en denken
Misschien moet ik ook even fysiek weg
Maar naar waar?
Ik wil zo graag rust in mijn hoofd
En weten wat goed voor me is
Mijn eigen grenzen aangeven
Aan mezelf denken, dat heb ik mezelf beloofd
Hoe doe ik dit?
Hoe denk ik eerst aan mezelf en dan pas aan een ander?
Ik heb het altijd andersom gedaan
Het kan alleen goed gaan als ik verander
De rust die ik al zo lang zoek
Nu kan ik mijn gedachten op orde brengen
En moet ik leren open te zijn; als een boek
Maar wat is dit zwaar
Ik blijf maar denken en denken
Misschien moet ik ook even fysiek weg
Maar naar waar?
Ik wil zo graag rust in mijn hoofd
En weten wat goed voor me is
Mijn eigen grenzen aangeven
Aan mezelf denken, dat heb ik mezelf beloofd
Hoe doe ik dit?
Hoe denk ik eerst aan mezelf en dan pas aan een ander?
Ik heb het altijd andersom gedaan
Het kan alleen goed gaan als ik verander
Reacties op dit gedicht
| september: | Maandag, augustus 14, 2017 14:33 |
| Helder en mooi geschreven. In gevoel en herkenning gelezen. Rust is soms moeilijk te vinden in een wetenschap van de gewilde verandering. Het is mogelijk.. Heel mooi geschreven. Liefs | |
| Aquarel: | Zondag, augustus 13, 2017 08:38 |
| Mooi verwoord. Het kost tijd en inzet om de radar anders in te stellen in je denken. In plaats van: wat heeft die ander nu nodig? Wat heb ik nu nodig? In plaats van: Wat wilt die ander? Wat wil ik? Je voelsprieten op jezelf richten. Wat zou jou nu rust brengen? Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Floortje-123 | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 12 augustus 2017 | ||
| Thema's: | ||