op weg naar het Bodenmeer
iemand lacht steendiep
en valt naar de hemel omhoog
misschien ben ik wel een zeilboot
op een klein-eiland-helling
en mis ik een ladder
glij onherroepelijk maar beneden
[naar een prentjesboek
van een geliefd land]
geloof je nou echt,
een halve kruipt geheeld
in een bed van dons
en overtuigt zichzelf
dat hij op een dag
alleen en zelfstandig kan lopen
ver van de hemel?
sunset 18-08-2017
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 18 augustus 2017 | ||
| Thema's: | ||