En zijn ogen rusten
kijken open in een verte
ontsleutelt vrij, hij kon
wijken voor het teveel
verlangen naar horizon
van roodomrand slijten
tot geruststellend nevel
licht ze grijsblauw kuste
vonken in diep verlate zon
Janny Scheybeler de Jonge: | Zaterdag, augustus 19, 2017 21:17 |
diep respect heel erg mooi |
|
EXPLICIT: | Zaterdag, augustus 19, 2017 19:41 |
Het spettert er van af, erg mooi! Liefs | |
claire vanfleteren: | Zaterdag, augustus 19, 2017 18:59 |
Zeer mooi geschreven September een dichter waardig! | |
christina: | Zaterdag, augustus 19, 2017 16:13 |
vonken verdwijnen laten een herinnering achter maar de zon kan het hebben komt steeds weer terug liefs xxx |
|
teun hoek: | Zaterdag, augustus 19, 2017 15:28 |
mooi. th | |
Anneke Bakker: | Zaterdag, augustus 19, 2017 15:25 |
Wederom bewondering voor deze mooie poëzie, het vonkt verlangend en daar word ik warm van tijdens het lezen van dit moois. Lieve groet September en fijn weekend. Anneke |
|
Auteur: september | ||
Gecontroleerd door: september | ||
Gepubliceerd op: 19 augustus 2017 | ||
Thema's: |