Je bent zo sterk
En het gaat maar door en door
Waar doe ik het nog voor?
Ik zak steeds iets dieper in deze weg
Het maakt niets uit wat ik nog zeg
En redden is toch al voorbij
Met de eetstoornis zo sterk naast mij
Hou toch een keer op
Je maakt mij kapot
Ik vecht er zo hard tegen
Maar voor mij geen zegen
Het is zo op
Ik kan alles niet loslaten
Ik kan je niet zo op mijn weg laten
Ik Ben zo moe van het vechten
Zo moe
Je bent zo sterk en overheersd mij
Jij denkt ik altijd aan mijn zij
Maar ik wil je al zo lang niet meer
Ik wil niet terug telkens weer
Je bent zo sterk
Sterker dan mijn eigen ik
Ik Ben mezelf totaal niet meer
Jij bent er elke keer weer
Je bent zo sterk
Zo sterk dat je mij kapot maakt
Waar doe ik het nog voor?
Ik zak steeds iets dieper in deze weg
Het maakt niets uit wat ik nog zeg
En redden is toch al voorbij
Met de eetstoornis zo sterk naast mij
Hou toch een keer op
Je maakt mij kapot
Ik vecht er zo hard tegen
Maar voor mij geen zegen
Het is zo op
Ik kan alles niet loslaten
Ik kan je niet zo op mijn weg laten
Ik Ben zo moe van het vechten
Zo moe
Je bent zo sterk en overheersd mij
Jij denkt ik altijd aan mijn zij
Maar ik wil je al zo lang niet meer
Ik wil niet terug telkens weer
Je bent zo sterk
Sterker dan mijn eigen ik
Ik Ben mezelf totaal niet meer
Jij bent er elke keer weer
Je bent zo sterk
Zo sterk dat je mij kapot maakt
Reacties op dit gedicht
| Clarice: | Maandag, augustus 21, 2017 21:32 |
| Ja dat is moeilijk. Maar elke persoon is anders, probeer je er niet slechter door te voelen. Misschien was jij op andere momenten wel sterker. Gts, Clarice | |
| teun hoek: | Maandag, augustus 21, 2017 19:34 |
| sterkte en kracht om te overwinnen. th | |
| Aquarel: | Maandag, augustus 21, 2017 17:35 |
| Jouw schrijven raakt me. Ik wens je veel sterkte, en iemand waaraan je je op kan trekken, in plaats van dat je gebroken wordt. Ik hoop dat je toch kracht in jezelf zult vinden. Liefs, Aquarel |
|
| Hans Winter: | Maandag, augustus 21, 2017 13:47 |
| ken je het verhaal van de grote boom die het helemaal had gemaakt, zo groots zo trots dat hij de kleine terzijde hem over het hoofd zag, tot de storm kwam, hen beiden haast de adem benam, de halm zich boog en de boom brak, ja zo betoont zich kracht in de zwakke. groetje, hans |
|
