Een laatste dans
een laatste dans
ik vang gedumpte
zinnen die als protest
in bomen en struiken
zijn blijven hangen
lente en zomer hebben
geschreven maar zijn voor
het oogsten door recensies
neerbuigend weersproken
weg uit een groeiend
behagen omdat anderen
hun bloei en succes
niet konden verdragen
in een laatste dans
gaan wij kleuren herfsten
ik hoop dat mijn vangst hun
overlevingskans zal versterken
wil melker
22/08/2017
Reacties op dit gedicht
| Clarice: | Dinsdag, augustus 22, 2017 11:52 |
| Warme kleuren, Wil. Ik wens het je graag toe, gts Clarice | |
| teun hoek: | Dinsdag, augustus 22, 2017 10:31 |
| tekenend naar de realiteit mooi th |
|
| claire vanfleteren: | Dinsdag, augustus 22, 2017 09:36 |
| Wij mensen protesteren al door de eeuwen geen, maar het heeft nog nooit veel aarde aan de dijk gebracht, alleen maar ellende en werk verlies aan mensen doen, weet je wie de grote schuldigen zijn, de vakbonden, de stokers van het volk. In 1900 waren die echt nodig, maar nu maken ze meer kapot dan zou moeten, kijk maar naar de bedrijven die sluiten omdat er weer eens opslag werd gevraagd, dan gaan die bedrijven zeker op een ander, buitenland aan goedkope werknemers! | |
| Anneke Bakker: | Dinsdag, augustus 22, 2017 07:48 |
| Probeer het maar tegen te houden Wil, het zal je niet lukken. Er zal een gegronde reden zijn om ze neer te halen anders zou ik zeggen laat groeien en bloeien en straks dansend herfsten na het oogstfeest. Ik hoop met jou mee en wens je een mooie zonnige dag. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 22 augustus 2017 | ||
| Thema's: | ||