Afgoderij
Bloedrood scheen de zon op te gaan in het desolate landschap.
Nevels verspreidden zich her en der,
ze drapeerden zich als lijkwaden over de gevallenen die ooit een stap,
in jeugdig blijdschap en verlangen,
nu zo vergeefs hadden gezet.
Er was geen hoop,
geen hartsgevoel, van al wat net nog leefde,
werd slechts de "eer" hier schertsend nog gered.
Zielloos leek de vlakte te getuigen van het gebrek aan de,
eens zo, menselijke geest.
Brokstukken lagen in het rond verspreid,
de ooit gevierde fundamenten,
het leek alsof er nooit, toch rede was geweest.
-
Mijn God,
mijn God,
mijn vaderland..
Vertel me,
blijft dit altijd duren,
of loopt men ooit,
echt,
aan Uw hand..
-
Reacties op dit gedicht
| claire vanfleteren: | Vrijdag, augustus 25, 2017 17:45 |
| Ik schrijf ook veel over ellende en oorlog, maar ik vraag mij nooit meer af wanneer komt er vrede, want die komt er nooit, is er nog nooit geweest, maar jij beschreef het zeer mooi! | |
| Clarice: | Vrijdag, augustus 25, 2017 13:33 |
| Het is de mens die dit aanstuurt. Heel mooi gedicht waaruit ontzetting en verslagenheid spreekt. Gts, Clarice | |
| M-Rose: | Vrijdag, augustus 25, 2017 12:47 |
| zoals d 16 en 17de eeuw de dans rond het gouden kalf maar nu uitgevoerd in een mondiale versie |
|
| teun hoek: | Vrijdag, augustus 25, 2017 12:00 |
| indringend over een beschamend mens zijn. th |
|
| Anneke Bakker: | Vrijdag, augustus 25, 2017 09:10 |
| Mijn bloed begint te koken als ik de beelden zie en dan zou ik uit willen schreeuwen 'God mijn God waar was U dan' alla liet het ook al afweten. Diep rakend gedicht John. Wens jouw een zonnige dag. Anneke |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Vrijdag, augustus 25, 2017 04:03 |
| schitterend! | |
Over dit gedicht
| Auteur: John Kroos |  
|
|
| Gecontroleerd door: John Kroos | ||
| Gepubliceerd op: 25 augustus 2017 | ||
| Thema's: | ||