Emptiness
The signs are clear,
you don't want me near.
You don't want to talk,
so I'd better walk.
My last hopes have died,
too many tears I've cried.
My life has become obsolete,
my soul cries tears of defeat.
There's just no angel there for me
the black of the dark is my destiny.
Too many times I've fallen apart,
nobody that cherishes my heart.
A nightmare without an end,
an emptiness without a friend.
My soul died years ago,
and the pain...
will continue to grow.
Reacties op dit gedicht
| sniperium: | Woensdag, februari 13, 2019 13:23 |
| ik voel met je mee, het is een herkenbaar gevoel, zoekend naar de sereniteit en hop in een wereld die niet altijd begrijpt wat de binnenkamer behelst of verhemelt. als iemand eenzaam is, dan is hij of zij dat met miljoenen tegelijk. |
|
| sniperium: | Woensdag, februari 13, 2019 13:23 |
| ik voel met je mee, het is een herkenbaar gevoel, zoekend naar de sereniteit en hop in een wereld die niet altijd begrijpt wat de binnenkamer behelst of verhemelt. als iemand eenzaam is, dan is hij of zij dat met miljoenen tegelijk. |
|
| Clarice: | Donderdag, augustus 31, 2017 13:39 |
| Mooi geschreven, Frans. Eenzaam is geen fijn gevoel maar misschien kan je aansluiting zoeken bij vrienden of mensen uit je kennissenkring om iets samen te doen? Gts, Clarice | |
| Anita Mentink: | Woensdag, augustus 30, 2017 20:37 |
| Life van be a struggle! | |
| Avr: | Woensdag, augustus 30, 2017 18:54 |
| Een droef mooi schrijven! Hopelijk word deze leegte weer opgevuld! Sterkte! mvg Avr | |
Over dit gedicht
| Auteur: Frans07 | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 30 augustus 2017 | ||
| Thema's: | ||