aan al mijn schimmen uit ‘t verleden
kijk, die dode woorden
daar
de huizen zonder oorden
zonder kleur en zonder wanden
zonder bed
zonder deken
en
zonder handen
zo zonder jou
zo vol van mij
het mooiste is:
vergeten
toch ken ik nog
die ene stoel
waarop wij ooit hebben gezeten
sunset 31-08-2017
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Vrijdag, september 01, 2017 19:07 |
| Avr, lodi, september, Dank jullie wel voor jullie lezen en reageren. En speciaal wat lodi betreft, ik ben geen MEID maar een MAN. Warme groetende genegenheid en een heel rustige vrijdagavond nog, |
|
| september: | Donderdag, augustus 31, 2017 23:36 |
| Wat mooi geschreven Sunset. Prachtig veelzeggend. Liefs | |
| lodi: | Donderdag, augustus 31, 2017 23:35 |
| het blijft bij je meid mooi omschreven en verpakt liefs lodi | |
| Avr: | Donderdag, augustus 31, 2017 20:12 |
| En zo blijven ze je toch achtervolgen! Mooi en aandoenlijk schrijven! mvg Avr | |
