Strand
Meteen gaan ze naar huis.
Er wordt
geen woord gezegd.
De twee lagen te zonnen, toen de man een opmerking maakte
die zijn dagje strand duur kwam te staan.
Dit had hij nooit gewild.
De zee is kalm vandaag. Kus vandaag.
Ik kijk de twee na, de vrouw driftig gebarend
naar haar man.
Iets over geld, een lichaam en waarom alles altijd hetzelfde is.
De man haalt onbegrepen zijn schouders op.
Hij denkt na over dat wat ooit was.
Zoals toen hij net uit huis ging en oncologie ging studeren. En nu
heeft hij die verterende ziekte zelf gekregen en is hij, tot ongenoegen van zijn vrouw,
de laatste die daar moeite mee heeft.
Er wordt
geen woord gezegd.
De twee lagen te zonnen, toen de man een opmerking maakte
die zijn dagje strand duur kwam te staan.
Dit had hij nooit gewild.
De zee is kalm vandaag. Kus vandaag.
Ik kijk de twee na, de vrouw driftig gebarend
naar haar man.
Iets over geld, een lichaam en waarom alles altijd hetzelfde is.
De man haalt onbegrepen zijn schouders op.
Hij denkt na over dat wat ooit was.
Zoals toen hij net uit huis ging en oncologie ging studeren. En nu
heeft hij die verterende ziekte zelf gekregen en is hij, tot ongenoegen van zijn vrouw,
de laatste die daar moeite mee heeft.
Over dit gedicht
| Auteur: Francis Paisley | 
|
|
| Gecontroleerd door: Brenda | ||
| Gepubliceerd op: 31 augustus 2017 | ||
| Thema's: | ||