elfen in de herfst
hun vluchtig kleed de ochtendnevel
in de zon en ver daarboven uit
zwevende blikken in de vroegte
wanneer bladeren van bomen
nog slapen en als stille zucht
op hun wangen ligt
zoals kleine veelzeggende woorden
en gestes die niemand uitspreekt
of werkelijk echt benoemt
om dan in het volgende moment
snel verder uit te vloeien
opdat niemand hen herkent
slechts een kort opflakkeren aan vennen
een vage glimlach op het gelaat
met in de vroege ochtend een sluier
die traag in het licht wuivend beweegt
en in het landschap verwaait
sunset 01-09-2017
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Zondag, september 03, 2017 11:21 |
M-Rose, Dank je voor je lezen en reageren en geniet van een rustige zondag. Warme genegen groet, |
|
| M-Rose: | Vrijdag, september 01, 2017 19:56 |
| ja je wensen vorm te helpen geven en je leven speels en vol verrassingen te houden = voor even het werk van 1 of andre 11 | |
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 01 september 2017 | ||
| Thema's: | ||