De witte duif...
Dagen verstreken
ik zag jou niet meer
mijn verblijf voor het
raam,
dag naar dag zelfs
de nachten bleef
ik turen naar ook
maar een glimp
van jou,
maar zelfs als ik
even naar buiten liep
zag ik je niet,
mijn witte duif
waar zit je....
ik zag jou niet meer
mijn verblijf voor het
raam,
dag naar dag zelfs
de nachten bleef
ik turen naar ook
maar een glimp
van jou,
maar zelfs als ik
even naar buiten liep
zag ik je niet,
mijn witte duif
waar zit je....
Reacties op dit gedicht
| lodi: | Zondag, september 03, 2017 13:13 |
| wow mooi aquarel | |
| Aquarel: | Zondag, september 03, 2017 09:03 |
| De witte duif, ze kwam plotseling in je leven, heeft troostende kracht gegeven, toen is zij verder gegaan. Strijkt zij ooit weer bij mij neer? Of is zij verder gevlogen, er straalt verlangen uit mijn ogen. Mag ik haar zien, nog ene keer? Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: lodi | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 02 september 2017 | ||
| Thema's: | ||