wandelen
Wandelen
Een paar dagen wandelen op een godvergeten plek,
altijd weer dezelfde.
Geen wifi, geen internet.
De wereld dendert verder
en alles staat stil.
Of toch niet. Wat een mens niet ziet
in de gehaaste blindheid van elke dag,
is het bescheiden leven van dieren en planten.
Bescheiden, maar daarom niet minder wreed.
Planten gaan nu en dan dood,
dieren eten elkaar weleens op.
Zoals mensen dat figuurlijk doen.
Mensen uit wellust, dieren uit noodzaak.
Claire Vanfleteren ©
Een paar dagen wandelen op een godvergeten plek,
altijd weer dezelfde.
Geen wifi, geen internet.
De wereld dendert verder
en alles staat stil.
Of toch niet. Wat een mens niet ziet
in de gehaaste blindheid van elke dag,
is het bescheiden leven van dieren en planten.
Bescheiden, maar daarom niet minder wreed.
Planten gaan nu en dan dood,
dieren eten elkaar weleens op.
Zoals mensen dat figuurlijk doen.
Mensen uit wellust, dieren uit noodzaak.
Claire Vanfleteren ©
Reacties op dit gedicht
| Aquarel: | Zondag, september 03, 2017 20:51 |
| Ik begrijp de vaak zo gemene houding van veel mensen ook niet. Zoals roddel, maar ook veel groter waar in oorlog de mensen elkaar als vijand zien. Een wandeling in de natuur kan verademend zijn. Liefs, Aquarel |
|
| gedichtenlady: | Zondag, september 03, 2017 20:32 |
| Mooi en sterk geschreven. En het is zoals je zegt. we eten elkaar allemaal op. :) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: claire vanfleteren | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 03 september 2017 | ||
| Thema's: | ||