In de lange schaduw
In de lange schaduw
In de rust waar het
geleefde leven nu om vraagt
vertraagt door de lange schaduw
van het avondlicht
zwicht het zwijgen van de zangvogel
de echo van het leven
roept om weemoed
strooit de wind dwarrelend
herfstblaadjes op mijn pad
doch de liefde die ik had bloeit door
tot in mijn diepste nerven
en zal zelfs in de langste schaduw
van het avondlicht
niet sterven
*
Anneke
Reacties op dit gedicht
| Clarice: | Dinsdag, september 05, 2017 22:45 |
| Supermooi, Anneke! Gts, Clarice | |
| EXPLICIT: | Dinsdag, september 05, 2017 22:41 |
| Heel mooi Anneke. Gisteravond stond ik letterlijk in het maanlicht aanschouwd alles binnen mijn eigen lange schaduw te bekijken. Wonderlijk wat er te zien valt, en ook juist met ogen dicht. | |
| Stroejaro: | Dinsdag, september 05, 2017 19:41 |
| Zo mooi.... | |
| wil melker: | Dinsdag, september 05, 2017 18:39 |
| Anneke.. heel bijzonder.. liefs.. wil |
|
| Anneke Bakker: | Dinsdag, september 05, 2017 17:47 |
| Allen hartelijk dank voor de warme reacties, zeer gewaardeerd! Mooie avond Anneke |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Dinsdag, september 05, 2017 16:18 |
| wat kan ik nog zeggen? | |
| september: | Dinsdag, september 05, 2017 13:18 |
| Een prachtig gedicht lieve Anneke. Ik las en herlas en werd stil van binnen. De liefde bloeit door,groeit immer dieper doorheen de seizoenen. Prachtig gevoelig liefdevol geschreven. Liefs | |
| Aquarel: | Dinsdag, september 05, 2017 12:05 |
| Intens liefdevol, laat deze liefde jouw hart verwarmen doorheen elk seizoen. Liefs, Aquarel |
|
| M-Rose: | Dinsdag, september 05, 2017 11:19 |
| jouw woorden dragen een stille bloei een levensgevoel het ontwaken van een sublieme tederheid zo mooi zo breekbaar |
|
| teun hoek: | Dinsdag, september 05, 2017 08:57 |
| een liefde voor de eeuwigheid. Een gevoel dat dragend de dagen belicht. h gr Anneke. teun |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Anneke Bakker |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 05 september 2017 | ||
| Thema's: | ||