eenzaam.
starend kijk ik in de spiegel.
kijk in m'n ogen.
tranen staan erin.
de wallen staan onder m'n ogen.
ik ben moe..
geestelijk en fysiek.
alles kost energie.
veel meer dan dat ik heb.
hoe moet dit nog?
dit kan niet meer.
altijd bang.
altijd verdrietig.
nergens een uitweg.
niemand die helpen kan.
ben alleen gekomen.
ga alleen weer weg.
kijk in m'n ogen.
tranen staan erin.
de wallen staan onder m'n ogen.
ik ben moe..
geestelijk en fysiek.
alles kost energie.
veel meer dan dat ik heb.
hoe moet dit nog?
dit kan niet meer.
altijd bang.
altijd verdrietig.
nergens een uitweg.
niemand die helpen kan.
ben alleen gekomen.
ga alleen weer weg.
Reacties op dit gedicht
| Clarice: | Dinsdag, september 05, 2017 23:18 |
| Treffend geschreven, Sandra. Dat is zeker niet makkelijk, maar misschien helpt het om hier wat te schrijven... Je bent hier zeker niet alleen. Gts, Clarice | |
| EXPLICIT: | Dinsdag, september 05, 2017 22:52 |
| Herkenbaar, mooi geschreven. Houd vast aan hoop en bundel die laatste sprankjes energie tot jezelf, gun jezelf je eigen aandacht die je verdient. | |
Over dit gedicht
| Auteur: sandra1234 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Brenda | ||
| Gepubliceerd op: 05 september 2017 | ||
| Thema's: | ||