Nog even en het jaar verstart
een ijskristal gelijk
dat in het ijle avondlicht,
breekbaar aan een draadje hangt.
Langswaar je ‘t ook bekijkt,
langs boven, zij of onder:
nooit zie je ‘t zelfde beeld
door ‘t wisselend perspectief.
En als ‘t kristal na dooitijd
slechts een waterdruppel blijkt,
dan nog denken we vaak terug
aan ‘t schit’rend spel van ‘t ijskristal.
Laat ons dit jaar zo bekijken:
die vele kwakkeldagen
verdwijnen in vergetelheid
door d’hoogtijdagen - hartverwarmend,
hoe klein ook in getal.
Rob