melancholie in d’ herfst
ben ik, als Charon mij in d' ogen kijkt
zo dood, alsof ik nimmer in dit leven
geleefd, dit zonder angst en beven?
al wil ikzelf dit aardse nog niet kwijt
heb steeds de liefde doorgegeven
mezelf geleerd de andere te eren
van hem te houden en te respecteren;
ik voelde mij met alles hier verweven
wat nu nog rest in 't labyrint van 't leven
verzinkt stil onbewust diep weg in mij
en 'k voel mij nu al niet meer gebonden; vrij
toch ben 'k in al mijn verzen steeds mezelf gebleven
wordt bij 't herlezen heel misschien gedacht aan mij
en maakt mijn poëzie jou dan nog altijd blij
sunset 06-09-2017
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Maandag, september 11, 2017 08:19 |
| M-Rose, Dank je wel en een heel vredige maandag. Vriendelijke genegen groet, |
|
| M-Rose: | Donderdag, september 07, 2017 17:32 |
| idd heel mooi garçon en vele groetjes daar aan de werkvrouwen. |
|
| sunset: | Donderdag, september 07, 2017 07:29 |
beste lodi, Dank je voor je lezen en reageren en nog een heel prettige donderdag. Ik zou het wel leuk vinden mocht je eindelijk begrijpen dat ik een man ben en geen meid (zoals ik al enkele keren jou liet weten *glimlacht*). Vriendschappelijke groet, |
|
| lodi: | Donderdag, september 07, 2017 02:22 |
| mooi verwoord meid liefs lodi | |
| sunset: | Woensdag, september 06, 2017 14:34 |
| teun hoek, Aquarel, Dank jullie wel voor jullie lezen en bijzonder fijn reageren en nog een heel vredige woensdag. Warme genegen groet, |
|
| Aquarel: | Woensdag, september 06, 2017 12:15 |
| Mooi Sunset, ja, je geeft steeds een sprankje liefde mee. In de herfst van het leven, het aardse nog niet kwijt willen, maar toch vrij... Jouw schrijven maakt indruk op mij. Fijne dag, liefs, Aquarel |
|
| teun hoek: | Woensdag, september 06, 2017 12:10 |
| bepalend bij heengaan is er de harmonie van het nu zijn. th | |
