rotsrecht
rotsrecht
Die riep ‘er zij licht', Die
schiep ons naar zijn Aangezicht.
ja die naar zijn aard de wereld
zien beheersen...
wij werden
eens evenbeeld
der Schepper, kregen
als zodanig de ongerepte
aarde waardig in beheer, onze
zesde der dagen. wij mochten ons
heersend wagen, bijna gelijk een god
gemaakt. om ooit het hoofd geheven oog
in oog te mogen staan met Ik-ben Die-er-is.
met ieder eens Wezer, ja zie van hier tezamen
om je heen met je wees-er gerust tot ons geluk,
opdat het ons ten welkom geleid ten deel moge
blijven. zouden wij het wederom verkrijgen?
zal de belofte volstaan? zal er je stap in
passen? terzijde van de mijne, zelfs
de zijne? kunnen wij nogmaals
zo'n gezegende zevende dag
met Ik-ben Die-er-zal-zijn
tot de rede geroepen
en jij? en zij dan?
zo hoog geacht
gaandeweg
wel aan?
hoor, hemel, aarde, versta,
ik roep u ten getuige toe met hen.
de levensregel zij er tot groen in bloei,
regene recht om de rots, dauwe, bebouwe,
‘t huis ten behoud. met deze gerede richtlijn
roep ik aangemaand in Zijn naam,
Die ontferming vergt, ons
levengevend uit.
[Gen. 1:26; Deut. 30:19, 32:1-4;
met psalm 8:5-7, Jes. 65:17]
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Dinsdag, september 12, 2017 10:58 |
| Wij kregen naar het bijbels voorop geplaatst oud verhaal de wereld te ‘beheersen’, maar dat dan als evenbeeld van de Schepper, dus naar die gelijkenis, als een afspiegeling, in die verantwoordelijkheid. Of, kregen naar dat tweede, de paradijselijke tuin om die als een thuis te ‘beheren’. Twee beelden die er nog steeds toe mogen doen in contrast met ons wanbeheer.. Een ‘god’ had in het spraakgebruik van die tijd ook de betekenis van iemand met aanzien, met macht, iemand die ontzag kon inboezemen. Zoals Mozes. Of een koning. Waarin je dan wel weer het streven mag herkennen evenbeeld te wezen van de Enige, aangeduid als JHWH, van wie elke leider een afgeleide diende te zijn, een verwijzer. Op die verantwoordelijkheid kon hij worden aangesproken. Atheïsten en christenen kunnen goed de afkeer van ‘afgoderij’ gemeenschappelijk hebben. Zoals het Mammonitisch wanbeheer der wereld... (De Mammon was bij een buurvolk de god van de rijkdom.) |
|
| Solitair: | Dinsdag, september 12, 2017 09:37 |
| Misschien dat dit mooie gedicht in al zijn bescheidenheid en zachtheid is een antwoord op mijn gedicht: naar voren toe!? De beheerders zijn niet de beheersers hoor, maar ze zijn in dienst van almachtige in het heelal. Wij zijn geen goden, maar God leeft in ons mee. Groetje, | |
| september: | Zaterdag, september 09, 2017 21:17 |
| Ik ben er stil van. In stille aandacht gelezen en herlezen Hans Winter. Het leest als gebed,als aanmaning of oproep tot wie zich geroepen willen of kunnen voelen. En getuigenis van een groot geloof en liefde voor ons allen. | |
| Anneke Bakker: | Zaterdag, september 09, 2017 16:23 |
| Dit gedicht leest als een heel mooi gebed vooral voor hen die rotsvast geloven, en de moeite waard om te herlezen. Mooi weekend Hans. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Hans Winter | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 09 september 2017 | ||
| Thema's: | ||