mens zijn
Mens zijn. De kleine behoefte
om van harte bij de anderen
betrokken te zijn bij pijn en kleine gein.
De pijn voelen om de eenzame momenten
die van tijd tot tijd onze levensdag bepalen.
Het behalen van een klein succes als onze
inspanningen ons in gedeeld geluk van vreugde
wederom doen smalen in kleurige verhalen.
De mens behoort niet te vereenzamen.
Jong en oud vragen om aandacht van
een betrokken ander om iets te delen ook bij
ongein en pijn. Een strijder voor zijn geluk blijft
vragen iets van zichzelf te mogen delen met die
ander die niet in eenzaamheid gevangen,
maar simpelweg gelukkig wil zijn.
om van harte bij de anderen
betrokken te zijn bij pijn en kleine gein.
De pijn voelen om de eenzame momenten
die van tijd tot tijd onze levensdag bepalen.
Het behalen van een klein succes als onze
inspanningen ons in gedeeld geluk van vreugde
wederom doen smalen in kleurige verhalen.
De mens behoort niet te vereenzamen.
Jong en oud vragen om aandacht van
een betrokken ander om iets te delen ook bij
ongein en pijn. Een strijder voor zijn geluk blijft
vragen iets van zichzelf te mogen delen met die
ander die niet in eenzaamheid gevangen,
maar simpelweg gelukkig wil zijn.
Reacties op dit gedicht
| Clarice: | Donderdag, september 14, 2017 22:36 |
| Heel erg mooi geschreven, Willem. Het veronderstelt empathisch vermogen. Gts, Clarice | |
| teun hoek: | Donderdag, september 14, 2017 20:44 |
| wij zoeken allemaal die bevestiging in ons leven. th | |
| Avr: | Donderdag, september 14, 2017 16:03 |
| Mooi! Graag gelezen! mvg Avr | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Donderdag, september 14, 2017 15:08 |
| nee de mens hoort niet te vereenzamen een mooi schrijven van jou |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Willem B. Tijssen | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 14 september 2017 | ||
| Thema's: | ||