Van die dagen
Soms zijn de woorden een juichen
Soms zijn ze stil zijn ze weg
Dan gaat zelfs geen klokje er luiden
De tijd wist het doel als ik zeg
Dat hetgeen ik er denk slechts de flarden zijn
Van wat was en er nooit meer zal zijn
Er resten slechts graven en bloemetjes
En de wind die de kou waait in mij.
Soms zijn ze stil zijn ze weg
Dan gaat zelfs geen klokje er luiden
De tijd wist het doel als ik zeg
Dat hetgeen ik er denk slechts de flarden zijn
Van wat was en er nooit meer zal zijn
Er resten slechts graven en bloemetjes
En de wind die de kou waait in mij.
Reacties op dit gedicht
| Clarice: | Zaterdag, september 16, 2017 22:10 |
| Die zijn er zeker en komen ook weer stilaan in zicht met November... Mooi gedicht, falm. Sterkte en gts, Clarice | |
| teun hoek: | Zaterdag, september 16, 2017 19:36 |
| helaas die dagen komen voor, maar ook die van hoogtij gedachten.....die vast houden. th |
|
| Avr: | Zaterdag, september 16, 2017 18:48 |
| En de wind die de kou waait in mij! Een mooie laatste zin, in dit droef schrijven! mvg Avr | |
| september: | Zaterdag, september 16, 2017 18:30 |
| Dit verdriet komt binnen door de woorden. Voelbaar en goed geschreven. Liefs | |
Over dit gedicht
| Auteur: falm | 
|
|
| Gecontroleerd door: Brenda | ||
| Gepubliceerd op: 16 september 2017 | ||
| Thema's: | ||