Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
herfstig
het bos valt in zijn bladeren,
schuift paden voor zich uit
gistende aarde met open poriën,
kloppend als vertrouwde adem
aan takken hangen ongeruimde
tijdperken te wachten
op verlossing, genade, nachtschade,
aanharking zelfs
het weinige is ongerijmd, meestal
nadat iemand struikelt
monotoner dan een kettingzaag,
voorspelbare namen nemen bezit
wat niet wegneemt,
zoals lichaamseigen
Reacties op dit gedicht
Iniduo vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
Avr
:
Woensdag, september 20, 2017 08:18
Inderdaad! Ook in de natuur ziet men verval! Mooi, beeldend schrijven! mvg Avr
Over dit gedicht
Auteur:
Iniduo
Gecontroleerd door:
christina
Gepubliceerd op:
19 september 2017
Thema's:
[Poezie]