Je hoeft geen ridder te zijn, zwaaiend met een zwaard.
Geen held die gereden word op een heel mooi paard
Je kunt er zelfs een meisje voor zijn, zoals ik.
Als je van gevoelens en van liefde schrikt.

Dan vergt vertrouwen winnen gewoon wat tijd
Maar als de liefde steeds je wereld uit rijd
Dan pak je zelf het schild maar weer op
En geef je gegadigden het liefst op hun kop.

De wereld ziet er nu heel onbetrouwbaar uit
En ik maak mezelf lelijk, ze lachen me uit.
Maar het interesseert me eigenlijk niet
Want ik ken alleen tranen en heel scherp verdriet.

Het bestaat niet, als vertrouwen weer breekt
En het lot steeds weer de waarheid spreekt
Dus schop ik ze maar weer uit mijn hart
Als het mijn gevoelens tart.