Je maakt mij kapot

Ik ben er weer
Ik kan het leven niet aan
Alles doet zo zeer
Laat mij maar gaan

Het gaat steeds slechter lichamelijk
Ik voel mij zo dik en lelijk
Waarom is mijn zelfbeeld zo laag?
Waarom is er toen niets mee gedaan?
Ik kan het leven met een eetstoornis niet meer aan...
Ik Ben zo op, zo moe

Ik doe er echt alles aan
Ik blijf er voor gaan
Maar waarvoor, voor wie?
Het is zo loodzwaar
Anders doen kon ik het maar
Mijn lichaam is zo op

Ik vecht elke dag weer
Maar alles wat ik doe doet zeer
Ik ga door met zoveel bewegen
Ik kan niet niet bewegen
Ik haat je
Ik mag je
Ik mag je niet
Je maakt alles kapot..

Geschreven door

Lunia

Reacties op dit gedicht

Lunia vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

WDS:	Donderdag, januari 18, 2018 23:43
Lieve Lunia, In een zoektocht naar mijzelf, mn oude ik, mn nieuwe ik, stuit ik op jou gedichten. Al is dit een tijd geleden geschreven, hoop ik dat je nog óf aan het vechten bent of je gevecht hebt gewonnen. Dat gun ik je zo ontzettend! Ik ben hier jaren niet geweest en deze pagina, heeft mij jaren lang steun gegeven en doet dat nog. Maar het leven is iets zwaars en blijft trekken.. Mocht je er behoefte aan hebben, stuur mij een berichtje! Ik help en luister graag. Veel liefs, Willeke

wervelende regenboog:	Dinsdag, september 26, 2017 10:22
gewoon lekker eten met veel groente en fruit en paal en perk stellen aan de hoeveelheden junk food zo klim je langzamerhand uit het dal want goed eten is de basis voor een gezond lichaam en gezonde geest succes hoor wr

Over dit gedicht

Auteur: Lunia
Gecontroleerd door: christina
Gepubliceerd op: 24 september 2017
Thema's: [Zelfmoord] [Delen] [Eten]