meer hoeft dat niet te zijn
ergens vergeten kamers
met nergens eindigende plafonds
en gescheurde papierdromen
die muren ontkleden
schaduwtijd ligt alleen
achter open deuren
stappen stemmen
als een vage echo rinkelt glaswerk
en geleefd, geliefd lachen
in gordijnen van gisteren
zeilen noorderwind
die onuitgenodigd
binnen sluipen
door gebarsten ruiten
zien alle gedachten
als dansende stofpluisjes
en een enkele lichtstraal
pendelt en raakt
zacht troostend lippen-
rood dat zich naar jou
toebuigt als stilte
- voor mij meer genoeg
sunset 30-09-2017
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Zondag, oktober 01, 2017 16:40 |
| Avr, Dank je wel voor je lezen en heel waarderend reageren. Nog een vredige zondagnamiddag en warme genegen groet, |
|
| Avr: | Zondag, oktober 01, 2017 10:14 |
| Blijf het magisch vinden, deze mooie poëzie! mvg Avr | |
| sunset: | Zondag, oktober 01, 2017 08:45 |
lodi, Dank je wel voor je lezen en heel mooi reageren en geniet van een rustige zondag. Warme genegen groet, |
|
| lodi: | Zondag, oktober 01, 2017 02:34 |
| wow mooi beeldend stil ervan liefs lodi | |
