de huid kleurt warm rood
wild jaagt de wind
en laat de oude eiken
wankelen als bedronken reuzen
het water rimpelt, schuimt
verdrinkt de weiden
en onrust ligt in al
dit ongetemde dreigen
dat wervelende harten
tot diepe onrust dwingt
een nu, direct gevoel
bedwingt opkomende depressie
en met een vroege zonnestraal
op 't ochtendlijk gelaat
laat zich de liefde
steeds weer schrijven
legt een verlangen in de hand
en kleurt de huid warm rood
wanneer in ons
de honger snel ontwaakt
sunset 30-09-2017
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Zondag, oktober 01, 2017 22:55 |
| Stroejaro, claire vanfleteren, Dank jullie wel voor jullie lezen en reageren en nog een heel vredige zondagavond. Warme genegen groet, |
|
| claire vanfleteren: | Zondag, oktober 01, 2017 18:38 |
| Gelukkig kunnen we de herfst ook positief zien. Ik heb ook liever de zon, maar ik kijk veel naar de natuur en de verandering is adembenemend, daar haal ik mijn energie van daan, graag gelezen! | |
| Stroejaro: | Zondag, oktober 01, 2017 18:35 |
| Mooi! | |
| sunset: | Zondag, oktober 01, 2017 16:44 |
| Avr, Dank voor je lezen en heel fijn reageren. Wel heb ik in strofe twee, derde regel 'en onrust' vervangen door 'het woelen'. Nog een prettige verderzetting van jouw zondagnamiddag. Genegen groet, |
|
| Avr: | Zondag, oktober 01, 2017 10:37 |
| Inderdaad, sunset! De tijd van donkere dagen breekt aan. Dat bladeren weer vallen gaan. Wens jou veel lichtpuntjes toe, zoals in dit mooie schrijven! mvg Avr | |
