In_Avalon_
de vrijheid barst in zijn groeven
steenrotsen worden zandkastelen
verstuiven over oneindige vlakten
het oog kent weer horizon bezegeld de verten
de bakens zijn gekend
in de verte grazen zilverpaarden
oneindige denkwereld zonder tijd
eeuwige ontwikkeling verfijnde werkelijkheid
aanzien van mensengraven
in de verre vergankelijkheid
Reacties op dit gedicht
| Janny Scheybeler de Jonge: | Dinsdag, oktober 10, 2017 07:40 |
| mooi deze | |
| september: | Maandag, oktober 02, 2017 14:51 |
| Prachtig. Het doet mijmeren en beelden oproepen door de mooie beelden die je schetst in deze schitterende mystiek. Liefs | |
Over dit gedicht
| Auteur: Connection | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 02 oktober 2017 | ||
| Thema's: | ||