ik verlang nu al lente
[ik weet, het is eenvoudig
zich niet te verweren]
mijn woorden liggen als verre eilandjes
in de nevel en in de stenen muur
openen zich middagsbloemen;
de zon laat nu helemaal verstek gaan
vogels komen om te zwijgen
wanneer ik met glanzende inkt
mijn verzen schrijf
die elkaar reeds lang kennen
weet jij nog hoe een wind opsteekt
geur van lenteregen met zich meebrengt
hoe de dag zich om ons heen legt
ons bewaart voor de komende nacht
sunset 05-10-2017
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Vrijdag, oktober 06, 2017 08:19 |
| Connection, Dank je voor je lezen en je heel mooi reageren en nog een fijne vrijdag. Warme vriendschappelijke groet, |
|
| Connection: | Donderdag, oktober 05, 2017 22:21 |
| de avonden worden lang als mistige slierten maar Uw hoop siert het aankomende nieuwe. mooi diepgaand bedicht sunset Beste Groeten, Roger |
|
| sunset: | Donderdag, oktober 05, 2017 20:08 |
| teun hoek, Dank je voor het lezen en reageren. Warme vriendschappelijke groet en een heel rustige donderdagavond, |
|
| teun hoek: | Donderdag, oktober 05, 2017 19:41 |
| we weten het en verlangen mee. th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 05 oktober 2017 | ||
| Thema's: | ||