Zonder gezicht
zonder gezicht
ik zwaai
naar het licht
achter me volgt
de schaduw
nog zonder gezicht
pas als ik kijk
mijn handen
laat zakken
is er weer de
oude egaliteit
toch heb ik
gezien waar zij
is verdwenen door
aarde en stenen
finaal terug naar af
om weer
te verschijnen
als licht wordt
geblokkeerd en
energie is geabsorbeerd
wil melker
07/10/2017
Reacties op dit gedicht
| lodi: | Zondag, oktober 08, 2017 02:32 |
| Beeld zonder gevoel koud leeg en toch je vriend bij het leven, altijd verschijnt die wel dagelijks zo voor je, probeer zijn hand te pakken maar dat lukt niet, probeer maar of reageert wanneer jij op zijn voeten dans, het is en blijft een beeld zonder geluid jouw schaduw.. liefs lodi |
|
| september: | Zaterdag, oktober 07, 2017 20:23 |
| Mooi gedicht Wil. Eentje om te herlezen omdat het beelden schetst die tot mijmeren stemmen. Zonder licht is er geen schaduw. Beelden om bij stil te staan. Liefs en fijn weekend gewenst | |
| EXPLICIT: | Zaterdag, oktober 07, 2017 16:50 |
| De schaduw is onze meest trouwe metgezel Wil. Mooi weekend. | |
| Anneke Bakker: | Zaterdag, oktober 07, 2017 13:28 |
| Blijven zwaaien Wil, dat voelt als gelijkheid, mooie filosofie om over na te denken in het weekend. Een vriendelijke zwaai jouw kant op. Anneke |
|
| Jadzia: | Zaterdag, oktober 07, 2017 10:23 |
| Fijne zaterdag Wil. warme groet van Jadzia |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 07 oktober 2017 | ||
| Thema's: | ||