In openlucht
De koele avondbries
blaast speels een haarlok
in haar geopende mond,
beroert haar naakt lijf
met wat lijkt op duizenden
zachte vingertoppen.
Ze rilt haast onzichtbaar.
Zwaar ademend en met
gesloten ogen zoekt ze
een weg naar hem,
wiens handen meebewegen
met de nacht, haar
golven volgen.
Alsof hij haar hoogtes
en laagtes wil kennen,
met haar zou springen
wanneer de top
te hoog blijkt.
Tussen zijn vingers
is ze niet meer dan
ongebakken klei.
Ze vormt zich volledig
naar zijn wil.
blaast speels een haarlok
in haar geopende mond,
beroert haar naakt lijf
met wat lijkt op duizenden
zachte vingertoppen.
Ze rilt haast onzichtbaar.
Zwaar ademend en met
gesloten ogen zoekt ze
een weg naar hem,
wiens handen meebewegen
met de nacht, haar
golven volgen.
Alsof hij haar hoogtes
en laagtes wil kennen,
met haar zou springen
wanneer de top
te hoog blijkt.
Tussen zijn vingers
is ze niet meer dan
ongebakken klei.
Ze vormt zich volledig
naar zijn wil.
Reacties op dit gedicht
| David Matser: | Maandag, oktober 09, 2017 23:21 |
| Mooi verwoord | |
| Avr: | Maandag, oktober 09, 2017 19:04 |
| Mooi! Graag gelezen! mvg Avr | |
| claire vanfleteren: | Maandag, oktober 09, 2017 17:12 |
| Inderdaad de liefde kan echt mooi zijn, met veel geduld, zoals je een beeld boetseert die wordt ook gemaakt volgens jou gevoel met zoals je zegt hoogtes en laagtes. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Miss_AngelOfFire | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 09 oktober 2017 | ||
| Thema's: | ||