In de breedste symfonie
In de breedste symfonie van het woord
stromen je klanken door mijn aderen
siddert je kus het opgebolde kippenvel
voelt je lichaam als een fluwelen laken.
Je contouren tijdens de ondergaande zon
laten mijn ogen schitteren in het avondlicht
je tedere zoen in mijn hals laat mij zweven
totdat ik weer voor de dageraad zwicht.
Jouw leven gaat verder in oneindigheid
mijn zintuigen dromen mijn illustraties
in de breedste symfonie van het woord
blijf ik je bewonderen op mijn netvlies
stromen je klanken door mijn aderen
siddert je kus het opgebolde kippenvel
voelt je lichaam als een fluwelen laken.
Je contouren tijdens de ondergaande zon
laten mijn ogen schitteren in het avondlicht
je tedere zoen in mijn hals laat mij zweven
totdat ik weer voor de dageraad zwicht.
Jouw leven gaat verder in oneindigheid
mijn zintuigen dromen mijn illustraties
in de breedste symfonie van het woord
blijf ik je bewonderen op mijn netvlies
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Alexander41 | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 15 oktober 2017 | ||
| Thema's: | ||