Brief naar het gat
Ik heb je dochter onder hoeden gehouden
Toen je er even niet kon zijn
Zo ver afgezwakt,
Je werd gegrepen door twijfel en pijn.
Ik heb je dochter troost gegeven,
Haar gefluisterd dat ze sterk moest blijven,
Dat je ooit zou terugkeren,
En nooit in gedachten zou verdwijnen.
Ik heb je dochter laten vallen
Zodat ze kon weten
Hoe jij je kon voelen
Zodat ze leerde te begrijpen.
Ik heb je dochter verhongerd,
Haar gedachtes bespaard,
Die te veel energie kostten
En haar toekomst konden ondermijnen
Ik heb je dochter geleerd,
Dat ze in je moest geloven
Dat het wel goed zou komen
En ze je ook op andere plekken zou zien
Dan in haar mooiste dromen.
Ik heb haar voorbereid
Op een leven met jou
Hier, in het nu
En nergens anders
En ze kan niet wachten
Om jou in haar armen te nemen.
Toen je er even niet kon zijn
Zo ver afgezwakt,
Je werd gegrepen door twijfel en pijn.
Ik heb je dochter troost gegeven,
Haar gefluisterd dat ze sterk moest blijven,
Dat je ooit zou terugkeren,
En nooit in gedachten zou verdwijnen.
Ik heb je dochter laten vallen
Zodat ze kon weten
Hoe jij je kon voelen
Zodat ze leerde te begrijpen.
Ik heb je dochter verhongerd,
Haar gedachtes bespaard,
Die te veel energie kostten
En haar toekomst konden ondermijnen
Ik heb je dochter geleerd,
Dat ze in je moest geloven
Dat het wel goed zou komen
En ze je ook op andere plekken zou zien
Dan in haar mooiste dromen.
Ik heb haar voorbereid
Op een leven met jou
Hier, in het nu
En nergens anders
En ze kan niet wachten
Om jou in haar armen te nemen.
Reacties op dit gedicht
| september: | Donderdag, oktober 19, 2017 13:09 |
| Bijzonder mooi. Liefs | |
| gedichtenlady: | Maandag, oktober 16, 2017 23:44 |
| Heel mooi! Ik begrijp je gedicht volkomen en het is echt prachtig om te lezen. | |
Over dit gedicht
| Auteur: langroosje | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 16 oktober 2017 | ||
| Thema's: | ||