Verstilling.
Verstilling.
Nabije vriendin
pas overleden
meer dan vijftig jaar getrouwd
Stilte overvalt
haar echtgenoot
gemeenschap weg, jaren zo vertrouwd.
Je mist je maatje
mist een weerwoord
de kamer oogt onnoemlijk leeg.
Je bed te ruim
je eet in stilte
’t al dat boven begrip uitsteeg.
’t Snijdt nu
in eigen vlees toch
je dacht ik voel de pijn wel in
waar het and’ren
was overkomen
doch nu proef ik de ware zin.
Misschien worden
de prikkels minder
ik staar naar haar verstild portret
Wat mis ik jou van
uur tot uur nu.
Herinnering heeft dat niet belet.
th
Reacties op dit gedicht
| wervelende regenboog: | Woensdag, oktober 25, 2017 13:38 |
| invoelend schrijven Teun heel mooi! hgr wr |
|
| Black Lord: | Woensdag, oktober 25, 2017 11:32 |
| zo puur...voelbaar..zo herkenbaar warme groet wim |
|
| Hans Winter: | Dinsdag, oktober 24, 2017 18:33 |
| van dit evenbeeld blijkt de ene zijde verdwenen daar waar de ander staat, alleen godgericht is de gemiste belicht. hans |
|
| Anneke Bakker: | Dinsdag, oktober 24, 2017 11:09 |
| Hoe rakend is de herkenbaarheid Teun die jij hier schetst, de scherpste kantjes gaan er wel af maar wennen doet het nooit. Mooi en integer gedicht> Wens je een mooie dag. Anneke |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Dinsdag, oktober 24, 2017 10:48 |
| ja sterkte voor de echtgenoot herkenbaar dit schrijven |
|
Over dit gedicht
| Auteur: teun hoek |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 24 oktober 2017 | ||
| Thema's: | ||