weg van elke weg
[ons is het eender wat anderen denken]
eerst later in de nerven van het park
iets, als gitarenspel in twijgen
wijl ik simpelweg heet-koud
smelt n jouw zoenen
elke zonnestraal vergeet
als zilver-vlug lichtbanen wemelen
door resterend lover
waaronder wij lopen in een polsslag
die tussen maan en zon bemiddelt
en als koorts opstijgt aan de horizon
verbindt liggend
ons in het gras
waarin wij diep ingebed schuilen
weg van elke weg
sunset 26-10-2017
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: de redactie | ||
| Gepubliceerd op: 26 oktober 2017 | ||
| Thema's: | ||