De gulden...middenklasse
Armoede is als een ijskoud bad
en aan teveel rijkdom verbrandt
men de vingers, dus kies je best
voor de gulden middenweg.
Zonder het slijk der aarde
verwelk je als 'n dorre bloem
maar te hoge bomen vangen
veel wind, dus alweer klinkt
mijn advies: alles met mate!
En daarom is de middenklasse
het meest happy mijns inziens.
Op gras dat altijd groener is dan
aan de overkant zingen zij bij de
zoveelste party: een eigen huis,
een plek onder de zon en altijd
iemand in de buurt die met me …
Voor hen geen kille kasteelgangen
of stijve adellijke tafelmanieren.
En toch zijn zij de sluwste aasgieren
als het om geld van een erfenis gaat
want onder het laagje vernis van hun
savoir vivre tonen zij dan hun ware
gelaat, ze lijden immers aan the
gold-fever maar dat kan efficiënt
behandeld worden door de notaris.
En ja, ook daar sluiten ze ‘n compromis!
Reacties op dit gedicht
| september: | Maandag, oktober 30, 2017 13:41 |
| Mooi rijk aan inzicht geschreven Claudelaire op jouw scherpzinnige wijze. Graag gelezen. Liefs | |
| claire vanfleteren: | Vrijdag, oktober 27, 2017 18:30 |
| Als er geen geld is bij een overlijden, dan gelooft niemand het, als er geld is, dan wordt er ruzie gemaakt wie wat zal erven, normaal verlopen heb ik 1 x in mijn carriere meegemaakt. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Claudelaire | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 27 oktober 2017 | ||
| Thema's: | ||