Gedenken
Langzaam stijgt
het stil verdriet
het neemt
een verre
vlucht
in de verte blinken
tranen
vloeien langzaam
samen
met de mijne
in de lucht
Hoog daarboven
-wil ik geloven-
vind ik ooit
waar ‘k zo
van hou
nooit zal jij
vergeten zijn
mijn hart is vol
van jou
Reacties op dit gedicht
| David Matser: | Zondag, oktober 29, 2017 22:55 |
| Heel erg mooi, graag gelezen, dank je voor het delen | |
| Johny Donovan: | Zondag, oktober 29, 2017 20:32 |
| mooie woorden Juffie prachtig in een gedichtje verweven! |
|
| Anneke Bakker: | Zondag, oktober 29, 2017 17:54 |
| Hoe mooi jij met jouw woorden jou liefde gedenkt Juffie. Warme troostknuf. Anneke |
|
| teun hoek: | Zondag, oktober 29, 2017 15:32 |
| sterkte en geweldig zo iemand gekend te hebben. blijf het koesteren. th |
|
| Avr: | Zondag, oktober 29, 2017 12:48 |
| Ontroerend mooi, juffie! Sterkte! mvg Avr | |
Over dit gedicht
| Auteur: juffie |  
|
|
| Gecontroleerd door: Brenda | ||
| Gepubliceerd op: 29 oktober 2017 | ||
| Thema's: | ||