Boterbloemen
Het hoofd beleeft de kilte
Zoals de neus de natte aarde
De oren vangen verre ganzen
Groot in getal en in afstand
Zelfs in deze stilte oorverdovend
De ogen zien slechts ochtendschemer
Verre lichten ergens
Het ongemerkt terugtrekken van nacht
Ontwaren in het gras
Het gele geel van boterbloemen
Bedekt met druppels dauw die
Als vuurtorens haar positie bakenen
Het zijn er twee
Het is november
Handen verdwijnen in zakken
Het hoofd beleeft nu kille regen
De voeten het maar doorgaan
Zoals de neus de natte aarde
De oren vangen verre ganzen
Groot in getal en in afstand
Zelfs in deze stilte oorverdovend
De ogen zien slechts ochtendschemer
Verre lichten ergens
Het ongemerkt terugtrekken van nacht
Ontwaren in het gras
Het gele geel van boterbloemen
Bedekt met druppels dauw die
Als vuurtorens haar positie bakenen
Het zijn er twee
Het is november
Handen verdwijnen in zakken
Het hoofd beleeft nu kille regen
De voeten het maar doorgaan
Reacties op dit gedicht
| september: | Zondag, november 05, 2017 15:56 |
| Ik vind het heel erg mooi geschreven. Zo beeldend. En introspectief als een reis door het leven. In de natuur. Prachtig. | |
| Avr: | Zaterdag, november 04, 2017 17:57 |
| Een mooi en beeldend schrijven, over dit onschuldig ogende bloempje! Alleen bij de laatste regel zet ik mijn vraagteken! mvg Avr | |
| M-Rose: | Zaterdag, november 04, 2017 14:35 |
| al da & Suzanne | |
Over dit gedicht
| Auteur: Pbouwknegt | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 04 november 2017 | ||
| Thema's: | ||