Niemands land
Nooit zal een echo verstommen
Zij blijven hangen in de ziel van de bergen
Ook als die zelfde echo tranen draagt
Naar daar waar de wereld alles vergeet
Dromen naar oude tijden
Verlangen naar verloren momenten
Je hoort stemmen in je hoofd
Stemmen van hen die ooit zo dierbaar waren
Je opent je hart
Tegen beter weten in
Je verlangt naar armen om je heen
Maar merkt dat je tegen schaduwen spreekt
Daarom fluister ik
Naar stormen die mijn kwelling kunnen dragen
Keer het tij
En maak geen wrak van mij
Duistere wolken zoek u weg
Zoek ze ver van mij
Mede om dat mijn tranen al talrijker zijn
Dan de regen druppels die u draagt
Storm draag mijn ziel naar niemands land
Naar daar waar rust mijn heler mag zijn
***Wim****
| teun hoek: | Woensdag, november 08, 2017 16:59 |
| een angstige kreet die om ruimte schreeuwt. sterkte en probeer die ruimte te vinden. th |
|
| september: | Woensdag, november 08, 2017 16:34 |
| Prachtig en intens. Mooi. Liefs | |
| David Matser: | Woensdag, november 08, 2017 15:12 |
| Chapeau | |
| Clarice: | Woensdag, november 08, 2017 14:21 |
| Prachtig gedicht dat raakt, Wim. Gts, Clarice | |
| lodi: | Woensdag, november 08, 2017 13:14 |
| mooi verwoord maar zwaar ik wens jou kracht licht en warmte veel liefs lodi |
|
| Avr: | Woensdag, november 08, 2017 12:50 |
| Een droef mooi schrijven! Wens je kracht toe! mvg Avr | |
| LunaHetKonijn: | Woensdag, november 08, 2017 12:12 |
| Heel mooi. | |
| Auteur: Black Lord |  
|
|
| Gecontroleerd door: Black Lord | ||
| Gepubliceerd op: 08 november 2017 | ||
| Thema's: | ||