Aarde
Toen gisterochtend de deksel er op ging
Het geschommel overging in gezang
En praat
En een laatste schommelgang
En steeds doffer klinkende aarde
Toen daarna de tranen kwamen
Biggelend naar beide oren
En met natte plonsen
De stilte benadrukten
Hoe gebroken gebrokener werd
En al die zich
Bij elkaar schrapende stukjes
Afgedekt of niet
Uitgingen
Uitgingen naar jou
En hoe stilte
Massief kan zijn
Ondanks mijn gerommel
Van het omdraaien
En omdraaien
Het geschommel overging in gezang
En praat
En een laatste schommelgang
En steeds doffer klinkende aarde
Toen daarna de tranen kwamen
Biggelend naar beide oren
En met natte plonsen
De stilte benadrukten
Hoe gebroken gebrokener werd
En al die zich
Bij elkaar schrapende stukjes
Afgedekt of niet
Uitgingen
Uitgingen naar jou
En hoe stilte
Massief kan zijn
Ondanks mijn gerommel
Van het omdraaien
En omdraaien
Reacties op dit gedicht
| Anneke Bakker: | Zondag, november 12, 2017 18:44 |
| Stilletjes dit bijzondere gedicht gelezen Peter, het laat een gevoel achter van onbehagen. Ik wens je veel stekte toe. Warme groet. Anneke |
|
| september: | Zondag, november 12, 2017 15:00 |
| Dit gedicht kan ik als het ware voelen. Het is een kunst als je de intensiteit van gevoel of het wezenlijke zo over kunt brengen in woorden naar de lezer. Het gedicht vraagt om herlezen en blijft zo bij. Prachtig. Liefs | |
| Avr: | Zondag, november 12, 2017 14:57 |
| Het lijkt of dat de aarde zijn kookpunt heeft of had bereikt! Bijzonder schrijven! mvg Avr | |
| teun hoek: | Zondag, november 12, 2017 13:39 |
| sterkte. th | |
Over dit gedicht
| Auteur: Pbouwknegt | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 12 november 2017 | ||
| Thema's: | ||