Ontmoeting met Delphine
Zij kon mij niet helpen met leven
dat moest ik zelf doen, maar bij
haar gedichten kon ik vertroosting
en liefde vinden, kushandjes door
de lucht, vangen maar
Wij waren te oud om kinderen
scheppen, maar er was een prof
van origami een kind kon maken
het huilde bij het afscheid nemen
echter wij hadden een kind
Om mee te leven, op te voeden
maar zij kwam in de gevangenis
terecht waar wij haar lange
brieven schreven, want zij had
nog een heel leven voor de boeg
om ons grootouders te maken
het bestendigen van de familielijn
Wij lachten om rode dwergen
zwarte gaten waarin alles verdwijnt
zelfs zwaartekracht en licht
Reacties op dit gedicht
| claire vanfleteren: | Maandag, november 13, 2017 16:17 |
| Hier staat heel veel pijn beschreven, sterkte en hou moed. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Stanislaus Jaworski | 
|
|
| Gecontroleerd door: de redactie | ||
| Gepubliceerd op: 13 november 2017 | ||
| Thema's: | ||