Vergeetmijnietjes.
Vergeetmijnietjes.
Verscholen tussen ’t groen in de weide
fonkelen , klein maar hemelsblauw
vergeetmijnietjes die verblijden.
Gedachten flitsen : ik hou van jou.
’t Is of uit die gele harten
iets van liefde in mij vloeit
los rukt van verstilde smarten
’t vergeten naar beminnen groeit.
’t Kleine blauw mij doet beseffen
hoe beminnelijk jij troont
mij zo plots in ’t hart nu treffen
dat dit kleins , groots heeft beloond.
th
Reacties op dit gedicht
| wervelende regenboog: | Dinsdag, november 14, 2017 10:56 |
| mooi in statige woorden! hgr wr |
|
| Artifex: | Dinsdag, november 14, 2017 06:39 |
| Heel mooi, graag gelezen. | |
| claire vanfleteren: | Maandag, november 13, 2017 16:26 |
| Sterk gedicht Teun! | |
| Johny Donovan: | Maandag, november 13, 2017 13:40 |
| prachtig liedje Teun, ik heb er een melodietje op bedacht | |
| Stroejaro: | Maandag, november 13, 2017 12:05 |
| Liefdevol, mooi neergezet. | |
| juffie: | Maandag, november 13, 2017 11:54 |
| mooi hoor, vooral de laatste strofen. | |
Over dit gedicht
| Auteur: teun hoek |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 13 november 2017 | ||
| Thema's: | ||