onbegrijpelijk
Onbegrijpelijk
De ziekte maakte zich van uw geest meester
Onbevreesd greep hij naar wat jij moest onthouden?
Hij wiste uw geheugen beetje per beetje.
Kon ik die engerd maar verdrijven.
Het werd nog erger, want hij deed je de straat oplopen.
Zelfs ’s nachts liet hij jou in uw nachtkleed
de wegen bewandelen.
Hij gaf je de juiste tijd niet meer aan,
zodat je ’s nachts ons opbelde.
Hij had je in alle staten gebracht,
alle uurwerken in je huis stilgezet.
Hij zat uw brein te bewerken.
Hij liet zelfs niet meer toe dat je ging eten.
De voeding werd thuis gebracht,
maar hij was zo slim, dat hij jou ertoe bracht
het gewoon in de frigo te zetten.
Of die andere keer, toen je dacht dat je moest eten
en al vele boterhammen achter de kiezen had.
Ik zou hem een pak rammel willen geven
Zodat ik uw eigen leven teug kan geven.
Claire Vanfleteren ©
De ziekte maakte zich van uw geest meester
Onbevreesd greep hij naar wat jij moest onthouden?
Hij wiste uw geheugen beetje per beetje.
Kon ik die engerd maar verdrijven.
Het werd nog erger, want hij deed je de straat oplopen.
Zelfs ’s nachts liet hij jou in uw nachtkleed
de wegen bewandelen.
Hij gaf je de juiste tijd niet meer aan,
zodat je ’s nachts ons opbelde.
Hij had je in alle staten gebracht,
alle uurwerken in je huis stilgezet.
Hij zat uw brein te bewerken.
Hij liet zelfs niet meer toe dat je ging eten.
De voeding werd thuis gebracht,
maar hij was zo slim, dat hij jou ertoe bracht
het gewoon in de frigo te zetten.
Of die andere keer, toen je dacht dat je moest eten
en al vele boterhammen achter de kiezen had.
Ik zou hem een pak rammel willen geven
Zodat ik uw eigen leven teug kan geven.
Claire Vanfleteren ©
Reacties op dit gedicht
| Janny Scheybeler de Jonge: | Vrijdag, november 17, 2017 21:48 |
| goed verwoord claire | |
| wervelende regenboog: | Vrijdag, november 17, 2017 18:03 |
| mensen kunnen niet meer zonder toezicht wonen...veel te gevaarlijk...kan begrijpen dat je je zorgen maakt sterkte wens ik je hgr wr |
|
| David Matser: | Vrijdag, november 17, 2017 16:39 |
| Het is zo wrang dat wanneer herinneringen falen de klok niet achteruit mag. Vergeten doet men immers altijd samen met de anderen. |
|
| Anneke Bakker: | Vrijdag, november 17, 2017 16:19 |
| Ja Claire ik ken die vijand maar ál te goed, en hij is helaas niet gevoelig voor een pak rammel. Goed verwoordt in dit rakende gedicht. Warme groet stuur ik je. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: claire vanfleteren | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 17 november 2017 | ||
| Thema's: | ||